![Koffiebonen kopen? Online koffie bestellen bij [De Koffiebaron]](https://cdn.webshopapp.com/shops/32339/themes/119810/v/109440/assets/logo.png?20210308111139){kind=logo}
Deze methode maakt gebruik van oplosmiddelen om de cafeïne uit de koffiebonen te extraheren. Er zijn twee veelgebruikte oplosmiddelen: methyleenchloride en ethyleenchloraat. Beide stoffen worden gebruikt om de cafeïne uit de gebroken koffiebonen te verwijderen.
Hoe het werkt: De koffiebonen worden eerst gestoomd om de cellen open te breken. Vervolgens worden ze ondergedompeld in het oplosmiddel dat de cafeïne uit de bonen trekt. Het oplosmiddel wordt daarna zorgvuldig verwijderd, en de bonen worden opnieuw gestoomd om eventuele resten van het oplosmiddel te verwijderen.
Kenmerken:
Deze methode wordt vaak gebruikt omdat het relatief goedkoop is en effectief in het verwijderen van cafeïne. Het kan echter enige invloed hebben op de smaak van de koffie.
De superkritische CO2-methode is een meer geavanceerde en milieuvriendelijke manier om cafeïne te verwijderen, waarbij gebruik wordt gemaakt van kooldioxide onder hoge druk.
Hoe het werkt: Koffiebonen worden onder hoge druk behandeld met superkritisch kooldioxide (CO2). Dit betekent dat CO2 zich in een toestand bevindt die tussen gas en vloeistof in zit. In deze toestand kan het CO2-molecuul de cafeïne uit de bonen extraheren zonder de smaak van de koffie ernstig te beïnvloeden. Het CO2 wordt vervolgens van de bonen gescheiden, en de cafeïne wordt opgevangen.
Kenmerken:
Deze methode is kostbaarder dan de chemische decafeïneren, maar het is ook zeer effectief en heeft minder invloed op de smaak van de koffie. Het wordt vaak geprezen omdat het geen schadelijke oplosmiddelen gebruikt.
De watermethode is een van de meest natuurlijke manieren om koffie te decafeïneren en wordt vaak gebruikt bij biologische en premium koffies.
Hoe het werkt: Bij deze methode worden de koffiebonen in water geweekt, zodat de cafeïne en andere oplosbare stoffen in de bonen oplossen. Dit water wordt vervolgens gefilterd door een speciaal koolstoffilter dat alleen de cafeïne eruit haalt, terwijl de smaakvolle stoffen behouden blijven. De bonen worden dan weer in het waterbad ondergedompeld om de smaakstoffen op te nemen.
Kenmerken:
De Swiss Water Methode is volledig chemisch vrij en heeft weinig invloed op de smaak van de koffie, hoewel sommige koffiedrinkers de koffie als iets minder vol van smaak ervaren in vergelijking met andere decafeïneer-methoden. Het is een populaire keuze voor mensen die bezorgd zijn over de mogelijke gevolgen van chemische oplosmiddelen.
De triglyceride-methode maakt gebruik van natuurlijke oliën die uit koffiebonen worden gehaald om cafeïne te extraheren.
Hoe het werkt: Koffiebonen worden gestoomd en ondergedompeld in een oplosmiddel, meestal een soort plantaardige olie die de cafeïne oplost. De bonen worden daarna gespoeld en gedroogd, waarna ze worden gebrand.
Kenmerken:
Deze methode wordt niet veel gebruikt, maar het is een interessante manier om cafeïne te verwijderen zonder de smaak te beïnvloeden.
Bij deze methode worden de bonen gedroogd met behulp van water om de cafeïne en andere stoffen die geen invloed hebben op de smaak uit de bonen te verwijderen.
Hoe het werkt: De bonen worden gewassen en gedroogd op een manier die de cafeïne vermindert. Hoewel deze methode minder gebruikelijk is dan de andere decafeïneer-methoden, wordt het soms gebruikt voor specifieke koffiesoorten.
Kenmerken:
Dit is een minder populaire techniek, omdat het cafeïnegehalte niet altijd even consistent kan worden verwijderd, en het heeft mogelijk invloed op de smaak.
Er zijn verschillende manieren om cafeïne uit koffiebonen te verwijderen, en elke methode heeft zijn eigen voor- en nadelen. De keuze van de methode hangt vaak af van de gewenste smaak, kosten, en milieu-impact. Koffiebranders die op zoek zijn naar de meest natuurlijke en smaakvolle decaféïnering kiezen vaak voor de Swiss Water Methode of de superkritische CO2-methode, terwijl de chemische decaffeïnatiemethode vaker wordt gebruikt voor commerciële producten vanwege de kosten- en efficiëntievoordelen.
